De kerstdagen staan voor de deur, het jaar loopt ten einde. Het is een jaar als geen ander gebleken, in januari kwamen er steeds meer berichten van een zeer besmettelijk virus dat in China was ontstaan en langzaam maar zeker steeds dichterbij kwam. 

Voor we het wisten zaten we midden in een wereldwijde pandemie die alles in de samenleving ontregelde. Het werd al snel duidelijk dat dit niet zomaar voorbij zou gaan. Er volgden maanden van onzekerheid, van aangescherpte maatregelen en steeds meer beperkingen. In de zomer leek het weer de goede kant op te gaan en werden de maatregelen versoepeld, maar na de zomer werd het alleen maar weer slechter en nu zitten we in een complete lockdown. Alleen de essentiele winkels zijn open, verder moet je alles via internet bestellen. 

Wat je normaal gesproken als vanzelfsprekend beschouwde, is nu niet meer mogelijk. Sporten, uitgaan, winkelen, het kan op dit moment allemaal niet. Nu voelen we wat het is om in je vrijheden beperkt te worden, en staan we allemaal stil bij hoe goed we het eigenlijk hebben hier in Nederland.

Ik ben zo blij dat ik niet afhankelijk ben van een vaste baan of een fysieke winkel heb, anders was het voor mij ook erg moeilijk geworden.